[Movie Review] บอกเลยว่าปังมาก! กับหนังเรื่องตุ๊กแกรักแป้งมาก

ที่สุดของความละมุน

"ตุ๊กแกรักแป้งมากก"

อายอายเธอรึนี่ อายอายเธอทุกๆคราอยากจะบอกว่ารัก ได้แต่ร้อง เยเยเย~

          แถ่น แทน แท๊นนนนนนน~ นี่จะเป็นการเขียนรีวิวถึงหนังเป็นครั้งแรกในการเขียนบล้อก แบบว่าไม่เคยยยย แต่คือไม่ไหวละ! จะไม่ทน คือชอบมาก คืออิน ดูแล้วมันแบบบบ หึ้ยยยยยยยยย!

          ก่อนอื่นเลยต้องขอออกตัวว่าปกติไม่ชอบดูหนังสไตล์นี้ ขนาดสิ่งเล็กๆที่เรียกว่ารักยังไม่เคยดูในโรงเลยข่า แล้วนับประสาอะไรกับ 'ตุ๊กแกรักแป้งมาก' ที่แค่ชื่อหนังคนก็เอาไปล้อเลียนเป็นแก๊กกันแบร่บ หนังชื่อแม่งตลก ฮ่าๆๆๆๆๆๆ คือทำไมต้องตุ๊กแก คนบ้าไรวะชื่อตุ๊กแก แถมทีเซอร์หนังก็จัดได้ว่าธรรมดา ดูไม่น่ามีอะไรโดดเด่น นอกจากสองตัวเอก คือ 'ตุ๊กแกกับแป้ง'  

ของฟรีก็มีในโลก!

          เนื่องจากพลาดการดูหนังเรื่องแฟนเก่า มัวแต่ชะล่าใจ ลีลาลำใย สุดท้ายม่างออกโรงไปก่อนค่ะ ไม่ทันได้แดก คราวนี้เลยจะไม่พลาดอีก กะว่าหาเวลามาดูให้ได้แน่ๆ คือกุเรียนเหนื่อยหัวฟูบ้านพังแค่ไหนก็ต้องมาดู คือชีวิตแม่งเครียดมาก แล้วสวรรค์ก็เป็นใจเมื่อเพื่อนร้ากกได้ประทานบัตรดูฟรีเรื่องนี้พอดิบพอดี!

          โอ้ยยยยยยย คือต้องจัดให้ได้ละ ว่าแล้วก็จัด แลกมาฟรีๆ ด้วยราคา 0 บาททททท แบบไม่ต้องไปต่อคิวแย่งกับอิป้าช่วงคืนความสุขให้ประชาชนตอนนั้น แบบกรี๊ดเหมือนจะฟิน!

          แต่คือ... ป้อบคอร์นฟรีไม่มีในโลก!! สุดท้ายก็ต้องจ่ายค่าป้อบคอร์น แพงสั่ดๆ แต่คือชอบอะอยากกิน บ่นไปงั้นจริงๆก็ซื้อ ช่วยด้วยตกเป็นทาสการตลาด คือจะไม่โทษความตะกละเด็ดขาด ดูหนังเฉยๆมันก็หนาวปะ TOT

         อะต่อ... ความเห้ระลอกสองคือพอเข้าไป หนังแม่งฉายไปแล้วค่าาาาาาาาาาา!! -_-"

วินาทีนั้นคือกูนั่งก่อนค่ะ เดี๋ยวค่อยไปหาซูมมาดูทีหลัง สารภาพเลยว่าเกียดอิน้องแมคในโฆษณาโรงหนังมาก ที่อะไร เอาที่มีก็เพียงพอแล้ว ไม่ต้องมีก็ได้ #ทำหน้าส่าย โอ้ยยยยย คือรำคาญญ 555555

แต่คือเออบ่นทำไมวะ 5555555555555555555

         เข้าเรื่องหนังสักที!! อออกตัวก่อนว่าวิจารณ์หนังไม่เป็น หรือห่านอะไรทั้งนั้น ต่อไปนี้คือความรู้สึกล้วนๆ เป็น คหสต หรือจะคิดว่าเป็นความเห็นส้นตีนส่วนตัวก็ได้ คืออยากจะบอกว่า หนังจะเล่าเรื่องแบบสลับไปสลับมา แรกๆก็มี flashback กลับไปตอนเด็ก วินาทีที่เห็น ตุ้กแกและผองเพื่อน ถึงกับอุทานขึ้นมาว่า อิเห้!!! ยังกะโดเรมอน อิแป้งมากนี่ก็เป็นชิซูกะ อิตุ๊กแกนี่ก็โนบิตะ(แต่มันไม่โง่) ส่วนอิอ้วน(ลืมชื่อ) และผองเพื่อนแก๊งค์ปืนแก๊ปทั้งหลายนั่นก็ ไจแอนท์ซูเนโอะชัดๆ!!

         คือส่วนตัวชอบฉากตอนเด็กๆมาก คือดีงาม คือแบบดูไปนึกถึงตัวเองตอนเด็กๆไป แต่คืออิตัวหนังดำเนินที่เชียงคาน คือบรรยากาศดีมาก ดูไปบางทีก็รู้สึกแก่ แบบเอ๊ะ กูทันอันนี้ เอ๊ะๆๆๆๆ แงงงง นี่คือเพิ่งเรียนปีสามเองงงงงงง 55555555555555555 

ละมุนเห้ๆ

         ระหว่างที่ดูคือเราก็อินมากอะ แบบเปิดเรื่องมาอีตุ้กแกน่าสงสารสาด คือชีวิตมึงนี่ดูเหมือนจะกากๆ ขนาดชื่อมึงยังน่าสงสารเลยค่ะ ดูไปดูมาเริ่มหมั่น เริ่มอมยิ้ม เริ่มเขิน แบบเอ็นดูอะ โอ้ยย ละมุน ดูแล้วอยากจับหลานสาวไปหาผัวให้ คือแบบบ มึ๊งงงงงงงง มันนัลล๊าคค กุ๊งกิ๊งงง วัยใสหัวใจสี่ดวง ดูแล้วยังแอบนึกถึงเพื่อนชายตอนเด็กๆคนนึง

         ระหว่างหนังฉายก็จะมีเพลงเก่าๆน่ารักๆ เล่นแทรกไปเรื่อยๆ บอกตรงรู้จักทุกเพลง! แม่งจี๊ดตรงนี้ ไม่ได้เกิดทันนะบอกก่อน แต่คือชอบฟังเพลงสมัยก่อนอยู่แล้ว คือโดนมากก ระหว่างดูแล้วคันอยากร้องมาก แต่ก็แบบแค่แอบฮัมเพลงในใจ ร้องไม่ได้ดิ เดี๋ยวโดนด่าลงพันทิพ คือนี่ไม่ใช่เวทีเดอะว๊อยมึงควรสำเหนียกสถานที่นิดนึง 

         ฉากที่ทำให้ขำลั่นโรงแบบบนันสต๊อปของหนีไม่พ้นฉาก ยิ่งรวยยิ่งหน้าแก่ 55555555555555555

คือดูแล้วแอบหวนมองตัวเอง คือกูไม่ได้รวยอะทำไมกูหน้าแก่แงงงงง พอจบก่อน 5555555 คือชอบมาก

ขำแบบจริงจัง เป็นมุขที่ฮาแบบไม่ต้องพยายามเป็นธรรมชาติมากๆอะ โคตรชอบเลยมุขแบบนี้ ไม่ได้ขำจริงจังมานานแล้ว ปกติจะเจอแต่สไตล์แบบ #เล่นมุขอย่างไรให้เพื่อนเลิกคบ มาตลอด

        แวบนั้นแอบคิดขึ้นมาว่า อยากให้หนังไทยมีอะไรแบบนี้เยอะๆนะ แบบเห็นบ่อยมากหนังไทยหลายๆเรื่อง คือโคตรเบื่อมุขที่แบบมันฝืดอะ แต่พยายามจะทำให้ตลกเพราะว่าความฝืดของมันเงี้ยย มันน่าเบื่ออะ บางทีมันก็ไม่ตลก เคป้ะ! แต่คือกูอยู่ในโรงอ้ะ กูไม่ขำแต่เค้าขำกันกูก็ต้องขำให้คุ้มค่าบัตร 120 บาทหน่อยป้ะ ขำทั้งๆที่แม่งฝืดเนี่ย 5555555555555

ชอบน้องผู้หญิงมากกก น่ารักสุดๆ

         ก็ดูเพลิดเพลินไปจนฉากที่แบบว่า อิตุ๊กแกตอนโตเต็มวัยแล้วโทรหาคุณแป้งนั่นแหละ โอ้ยยยยยยยยยย คือน้ำตามา ขอทิชชู่ม้วน คือซีนอารมณ์ คือฆ่ากุเถอะ อิตุ๊กแกแม่งน่าเวทนามาก อิแป้งนี่ก็แบบ โอ้ยยมึ๊งงงงงงงงง อยากจะมอบดอกไม้ให้ทั้งการ์เด้น เป็นซีนที่น้ำตาซึมยิ่งกว่าส้วม แบบตุ๊กแกมาหากูเถอะ แงงงง เชือดเฉือนใจอย่างช้าๆ

        ซีนอารมณ์มันก็มาประปราย จนเกือบท้ายๆเรื่อง โคตรชอบอิอาเฮียอะ!!!!!!! ตัวละครลับตัวนี้เด็ดมาก คือฮาแม่งทุกฉาก เฮียแกแม่งพูดไรก็เอามาเป็นมุขได้หมด แล้วคืออิพี่ม้าเต่อแม่งตบมุขดีมากอะ ชอบทุกมุขของอาเฮีย รักอะบอกเลย เอฟซีเฮียนะค้าาาา >3<

        สำหรับเราสิ่งที่ทำให้สะเทือนอารมณ์ที่สุดคือ 'ขนมไข่จิ้งจก' กับ 'ปืนแก๊ป' ซึ่งเป็นสัญลักษณ์แทนความรู้สึกของคนทั้งสองได้เป็นอย่างดี คือของบางอย่างมันมีความหมาย ต่อให้มันจะไม่มีค่าไม่มีราคามากมาย แต่คือมันมีคุณค่าทางจิตใจ เห็นแล้วทำให้นึกถึงความทรงจำในช่วงตอนนั้น คิดแล้วเสียใจที่ไม่ค่อยเก็บของเล่นตอนเด็กๆไว้ T_T

      มาถึงพาร์ทสุดท้าย ช่างเป็นการรีวิวที่อินดี้สาด อยากเล่าอะไรก็เล่า 55555 แต่คือจะบอกว่าพอหนังจบ ความรู้สึกตอนเดินออกจากโรงคือ ยิ้มอะ คือยิ้มเป็นอีผีบ้า คือมันอิ่มมันละมุนมันฟุ้งๆอะ พูดตรงๆเลยคือ มันแอบคล้ายแฟนฉันในตอนแรกๆซึ่งเป็นหนังสไตล์ที่เราชอบด้วยมั้ง แต่ที่สำคัญกว่าคือ แม่งฟินอะ เรารู้สึกว่าเราเหมือนกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง ตอนที่ไม่คิดอะไร วิ่งเล่นไปวันๆ แล้วก็คิดแต่ว่าอยากจะโต (กูไม่น่าคิดแบบนั้นเลยค่ะ -_-" ) ซึ่งจะหาชีวิตแบบนั้นในตอนนี้ไม่ได้อีกแล้ว เงินก็ซื้อไม่ได้ แต่โดเรมอนอาจช่วยได้ 555555555555

       บ่นๆท้ายเรื่อง... คือไม่พูดไม่ได้ คือตอนดูชอบหมด เว้นทรงผมอิแป้งตอนโตช่วงแรกๆ คือแบบโอ๊ยยยยยย นี่ดีเจพล่ากุ้งรึเปล่า คือคันมาก เห็นแล้วคัน ดัดเหอะ ดัดผมตรงเหอะเพื่อสังคมและประเทศชาติ ตอนแรกคิดว่าจะได้เห็นพล่ากุ้งไปจนจบเรื่อง พอตอนท้ายเรื่องน้ำตาแม่งจะไหล คือปลาบปลื้ม คือสวยมาก พอดัดผมตรงแล้วคือมันไม่ใช่ ไม่ต้องปวดใจกับดีเจพล่ากุ้งอีกต่อไปปป แงงง TT[]TT

       สำหรับเรื่องนี้เอาไปเลย หัวใจห้าดวง คือชอบ เหมือนโดนสร้างแลนด์มาร์คไว้ในใจอีกเรื่อง คงเป็นเพราะมันตรงใจ แล้วเราดันไปดูช่วงเครียดๆพอดีมั้ง ออกมาทำให้เรายิ้มได้คือสุดยอดละ ในขณะที่บางคนเค้าก็เฉยๆนะ เราเข้าใจแหละเพราะว่าคนเรามันชอบอะไรไม่เหมือนกัน ของแบบนี้มันต้องไปพิสูจน์เองในโรงค่ะ อย่ามัวแต่อ่านรีวิวแล้วคิดไปเอง ตัวหนังสือมันสื่อสารอารมณ์ไม่ดีเท่าภาพเสียงบรรยากาศ อยากรู้ต้องไปดู วันนี้มาบ่นแค่นี้แหละ ขอบคุณที่อ่านค่าา ^^"~~~

ฝากถึงคนที่กำลังลังเลว่าจะไปดูมั๊ย ?

เอ้าไป...ไปสู้!!!!!!!